Dawno dawno temu...

Monografia szkoły

Stary budynek szkoły

Pierwsza szkoła w Marzeninie mieściła się na ul. Parkowej4.Została wybudowana w 1935 roku.

Ks. Stanisław z Marzenina-profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego ofiarował 500 złotych na założenie placówki.W 1835 roku powstała szkoła dla 150 dzieci z Marzenina i jego okolic.W latach 1906-1907 dwa oddziały szkoły w Marzeninie strajkowały przeciw nauczaniu religii w obcym języku.W lutym 1945 roku, po okresie okupacji szkoła wznowiła zajęcia dla klas.15 stycznia 1963 roku, o godzinie 15.15 w marzenińskiej szkole zapalono pierwszą żarówkę.


Nowy budynek szkoły

Szkoła w Marzeninie znajduje się na ul. Ks. Twardego 22. Uczęszcza do niej około 200 uczniów. Placówka ta została wybudowana w 1987/1988 roku.

Od roku 1992w szkole w Marzeninie cyklicznie odbywa sięMiędzynarodowy Festiwal Szachowy im. Ks. Jerzego Dąbrowskiego
16 kwietnia 2001 roku w Marzeninie odbył się I Wiosenny Konkurs Recytatorski Poezji Dziecięcej Juliana Tuwima i Jana Brzechwy.Podobnie jak Międzynarodowy Festiwal Szachowy odbywa się on każdego roku.  W 2009 rokuspołeczność szkolna wybrała patrona szkoły. Została nim Maria Konopnicka.28 kwietnia 2010 roku Rada Miejska we Wrześni podjęła uchwałę o nadaniu imienia szkole.8 października nastąpiło uroczyste nadanie imienia szkole. Tego samego dnia minęło 100 lat od śmierci słynnej poetki.

8 października, po mszy, którą sprawował ks. Jacek Jelcyn -goście, rodzice oraz młodzież udała się do szkoły, gdzie odbyła się część artystyczna uroczystości. Pani dyrektor Mariola Jędrzejewska powitała wszystkich przybyłych. Po części artystycznej odsłonięto tablicę pamiątkową orazotwarto kącikpamięci Marii Konopnickiej. Honorowym gościem uroczystości była prawnuczka Marii Konopnickiej p. Joanna Modrzejewska, która przybyła na uroczystość wraz z córką.

W 2011 roku przy budynku szkoły wybudowano plac zabaw dla dzieci oraz boisko wielofunkcyjne „Orlik”.

Dyrektorzy szkoły w Marzeninie
 

Dyrektor	Rok obięcia stanowiska	Rok opuszczenia stanowiska
Jan Kramer	1945	1968
Bolesław Pruszkowski	1968	1976
Damian Piątek	1976	1988
Marek Dąbek	1988	2006
Mariola Jędrzejewska	2006	-

Prezentacja ze zdjęciami - do pobrania plik PDF

Historia Marzenina

Teren dzisiejszego Marzenina zamieszkiwany był już w okresie młodszego mezolitu. Świadczy o tym znalezione tu ostrze kościane o przekroju trójkątnym. Archeologiczne odkrycia dowodzą też pobytu ludności kultury pomorskiej i łużyckiej. Znajdowane ślady mówiąo ciągłości zaludnienia wsi i jej najbliższych obszarów do momentu pierwszej pisemnej wzmianki. Trudno dzisiaj określić wiek wsi. Nie zachowały się dokumenty jej lokacji. Jedna z legend oparta ponoć na czternastowiecznych dokumentach (relacja ks. Józefa Krępecia), po których ślad zaginął w XX wieku, mówi o wybudowaniu kościoła w Marzeninie. Miało mieć to miejsce jeszcze za czasów św. Wojciecha, na gruzach świątyni pogańskiej bogini Marzany. Według znanego toponomasty ks. Stanisława Koziorowskiego nazwa Marzenin pochodzi od imienia Marza, Marzana. O istnieniu wsi we wczesnych początkach istnienia państwa polskiego może zaświadczyć też cmentarzysko datowane na połowę X wieku. Obok legendy i odkryć archeologicznych, o wczesnośredniowiecznym pochodzeniu wsi świadczy też układ urbanistyczny, charakterystyczny dla tego okresu. Wieś jest „ulicówką”, a środkowa jej część z kościołem (prawdopodobnie najstarsza) ma eliptyczny kształt.Pierwsza pisemna wzmianka o Marzeninie pochodzi z roku 1350, kiedy to rycerz Stranczek w zamian za Starczanowo oddał 5/6 wsi Marzenin Kapitule Gnieźnieńskiej.

Marzenin należał do Arcybiskupa Gnieźnieńskiego do roku 1794, do momentu sekularyzacji dóbr kościelnych przez rząd pruski. Do roku 1918 właścicielem Marzenina były Prusy,za wyjątkiem krótkiego epizodu z początku XIX wieku. W momencie wkroczenia Napoleona na ziemie polskie właścicielem wsi, na kilka lat, został Stanisław Prądzyński. W latach 1918-39 Marzenin leżał w granicach Rzeczpospolitej Polskiej, w latach 1939-45 w Rzeszy Niemieckiej, a od 1945 do 1989 w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Od 1989 ponownie leży w granicach Rzeczpospolitej Polskiej. Historia folwarku w Marzeninie rozpoczyna się w roku 1569, kiedy to wytyczono go z jednego wolnego łana. Pierwszymi właścicielami zostali Jakub i Wespazjan Klepaccy, ale w ich imieniu administrował nim Albert Zabierzycki. Drugim zarządcą (1587), już w imieniu nowych właścicieli, był Marcin Twardy, brat ks. Stanisława Twardego, profesora Uniwesytetu Jagiellońskiego. Właściciele zmieniali się bardzo często,ostatnim polskim był Walerian Dembiński (1875-95) a ostatnim niemieckim Johan Brehmer (1924-45). Po II wojnie światowej, na mocy reformy rolnej, folwark przeszedł na rzecz skarbu państwa.

Drugi marzeniński folwark ma krótszą historię. Po raz pierwszy występuje w roku 1831. Prawdopodobnie powstał z tzw. „młynarzówki”. Jego pierwszym właścicielem do roku 1855 był Michał Rubach. W latach 1890-1910 należał do Niemca Friedricha Albrechta. Ostatnimi właścicielami (od 1923) byli Wojciech, a później Franciszek Ratajewscy.

Prezentacja ze zdjęciami - do pobrania plik PDF

Legendy marzenińskie

Legenda o wybudowaniu kościoła

Działo się to równo tysiąc lat temu. Był rok 996.Biskup Wojciech objeżdżał ważniejsze grody państwa Bolesława. Ciekaw był jak dalece wiara w Chrystusa zakorzeniła się w duszach mieszkańców księstwa.To co widział, zatrważało go.Już trzydzieści lat mija, jak książę Mieszko ochrzcił ten kraj, a prosty lud i tak trwa przy swoich bałwanach. Cóż można robić? -zastanawiał się Wojciech.Po wizytacji Grzybowa, najkrótszą drogą udał się do drugiego warownego grodu, jakim był Giecz. Ujechawszy milę w kierunku Cimowa orszak biskupa Wojciecha wjechał między chłopskie domostwa, położone nad kilkoma małymi stawami. Sioło zwane Marzanino stało na skraju puszczy. Chaty zbudowane z grubych bierwion okalały duży plac.

Zmierzchało, więc chłopi spędzali nań bydło.

–To tu -odezwał się prowadzący orszak woj, wskazując ręką na kamienny krąg ułożony między stawami.

–Więc w tym miejscu ci poganie czcili swoją boginię? -spytał Wojciech, a niezadowolenie odmalowało mu się na twarzy

.–Tak panie. Zwali ją Marzana. Stąd i nazwa sioła. Jak tylko śniegi puszczały, smardy ciągnęły tu, by składać jej cześć odpowiedział dowódca straży. -Kiedy jednak stary książę Mieszko kazał Marzanę spalić i utopić, a karami zagroził, tedy tylko po kryjomu kto to jaką objatę jej przyniesie i na kamieniach złoży.

–Nie siłą trza wiarę w Chrystusa szerzyć, a słowem. Książę Bolesław musi porządek zrobić z tym pogańskim obrządkiem.–Książę Bolko o niczym innym nie myśli, jeno tylko jak Chrystusowi służyć, zaleć smardy uparte i do wiary oćców przywykłe -zafrasował się woj.


Legendy i opowieści marzenińskie - do pobrania plik PDF